شهرداری ایلام امروز با بحران مالی جدی روبه‌روست؛ بیش از۳ هزار میلیارد تومان از دستگاه‌های اجرایی استان طلبکار است. تنها دانشگاه علوم پزشکی ایلام حدود ۱,۵۰۰ میلیارد تومان بابت ساخت ساز غیرمجاز بدهی دارد و پتروشیمی ایلام نزدیک به ۲۰۰ میلیارد تومان بدهکار است.

ایلام- پایگاه خبری طلیعه زاگرس؛ شهرداری‌ها ستون فقرات مدیریت شهری‌ هستند؛ نهادهایی که مأموریت دارند زیرساخت بسازند، خدمات عمومی ارائه دهند و زندگی روزمره شهروندان را سامان دهند. اما وقتی منابع مالی آن‌ها در حساب دیگر دستگاه‌ها بلوکه شود، عملاً چرخ شهر از حرکت می‌ایستد و مردم قربانی بی‌مسئولیتی می‌شوند.

شهرداری ایلام امروز با بحران مالی جدی روبه‌روست؛ بیش از۳ هزار میلیارد تومان از دستگاه‌های اجرایی استان طلبکار است. تنها دانشگاه علوم پزشکی ایلام حدود ۱,۵۰۰ میلیارد تومان بابت ساخت ساز غیرمجاز بدهی دارد و پتروشیمی ایلام نزدیک به ۲۰۰ میلیارد تومان بدهکار است.

همچنین امور عشایری حدود ۶۸ میلیارد تومان بدهی دارد و دیگر دستگاه‌ها نظیر میراث فرهنگی و مخابرات نیز در صف بدهکاران شهرداری‌اند. این رقم‌ها تنها عدد نیستند؛ نشان اختلالی بزرگ در گردش مالی مدیریت شهری هستند.

در حالی که شهرداری ماهانه حدود ۶۵ میلیارد تومان فقط برای پرداخت حقوق کارکنان خود نیاز دارد، این مطالبات سال‌هاست روی کاغذ باقی مانده‌اند و نه اراده‌ای برای پرداخت وجود دارد، نه سازوکار جدی برای وصول آن‌ها.

چرا دستگاه‌های اجرایی با وجود بدهی‌های انباشته‌شان، از تسویه حساب با شهرداری سر باز می‌زنند؟

چگونه می‌شود انتظار خدمات مناسب از شهرداری داشت، در حالی که منابع آن نزد همان دستگاه‌ها بلوکه شده است؟

مهم‌تر از همه، انتظار است دستگاه‌های نظارتی و قضایی برای احقاق حق مردم در این زمینه جدیت لازم را نشان دهند و بیش از این اجازه بلوکه شدن این پول ها را به دستگاههای مرتبط ندهند.

پیامدها برای شهر و شهروند

بی‌توجهی به این بدهی‌ها، آثار زیانبار گسترده‌ای دارد؛ تأخیر در پرداخت حقوق کارکنان شهرداری و کاهش انگیزه خدمتی، توقف یا کندی پروژه‌های عمرانی و خدماتی، افت کیفیت خدمات شهری و نارضایتی عمومی، فرسایش اعتماد میان مردم و مدیریت شهری.

ایلام امروز تنها با بحران مالی شهرداری مواجه نیست؛ با بحران عدالت شهری روبه‌روست. هر ریال از این بدهی‌ها، حق مردم ایلام است و اگر به موقع پرداخت نشود، کیفیت زندگی در این شهر قربانی بی‌تفاوتی خواهد شد.

وقت آن رسیده که نهادهای نظارتی وارد عمل شوند، شهرداری ایلام سزاوار نقد منصفانه است، اما در این زمینه باید حق را به آن داد. وقتی منابع مالی شهر در حساب دیگران قفل شده، چگونه می‌توان انتظار توسعه، زیباسازی، یا خدمات مطلوب داشت؟

اکنون توپ در زمین نهادهای نظارتی است. ورود قاطع و سریع آن‌ها نه‌تنها می‌تواند شهرداری را از وضعیت نیمه‌فلج نجات دهد، بلکه نشان می‌دهد که پول مردم، حساب فراموش‌شده در دفتر هیچ اداره‌ای نیست.